Ons eerste kindje – Cleo Libelle- Haar geboorteverhaal
Ik was 38 weken en 5 dagen zwanger toen ik beviel van mijn eerste dochter Cleo Libelle M. Ik had de vroedvrouwen en een aantal anderen dagen van tevoren verteld dat ik mezelf niet veel langer zag zwanger zijn.
Hoopvol of intuïtief? Hihi… De dag voor de bevalling had ik een paar keer stoelgang, zeker vaker dan normaal. Ik had die dag een afspraak bij de vroedvrouw. Mijn vroedvrouw belde om onze afspraak af te zeggen omdat ze naar een bevalling ging. Ik zei die dag al lachend en zonder zorgen tegen mijn man dat als ik zou bevallen, ook al was mijn vroedvrouw nog bij een andere bevalling, het eenmaal zo zou zijn. Ik had nog geen idee dat die nacht de bevalling zou starten! We waren het huis al weken aan het voorbereiden op de bevalling en dit was de dag dat we wat extra gordijnen ophingen voor privacy. Nu was alles klaar voor wanneer ik ging bevallen!
Ik eindigde mijn dag met een lekkere pizza, een warm bad in een donkere badkamer waar een kaars brandde, een sms’je naar een goeie vriendin dat ik erop vertrouwde dat God mijn bevalling ging starten als hij voelde dat de baby en ik er allebei klaar voor waren, mijn dagelijkse vaginale teunisbloemoliecapsule die ik sinds 37 weken vaginaal plaatste om mijn baarmoederhals voor te bereiden op de bevalling, een massage van mijn man en wat kleine krampjes waar ik niet veel bij nadacht. Ik merkte uiteindelijk dat ik last had van menstruatieachtige krampen die leken te komen en te gaan.
Rond 1 uur ’s nachts besloot ik mijn man te vragen of hij misschien de weeën-app kon gebruiken om de rare krampen die ik voelde te timen om te zien of het misschien iets was. Er ging een uur voorbij en het was duidelijk dat het weeën waren die elke 5 minuten een minuut duurden. Ik had ook wat bloed dat op mijn maandverband zat. Mijn man en ik waren een beetje in de war omdat we steeds hoorden dat baby’s die voor het eerst komen waarschijnlijk na 40 weken pas komen en dat de eerste weeën uren konden duren voor het intens en regelmatig werden. We leken al te zijn overgeslagen naar het actieve deel van de bevalling? Mijn man sms’te onze vroedvrouw om haar op de hoogte te brengen van de beweging en dat we gingen proberen te slapen. Blijkbaar ontving ze ons sms’je vlak nadat ze klaar was met de bevalling waar ze was. Wat een timing hehe!
Mijn man kon een klein dutje doen. Ik heb het geprobeerd, maar ik kon onmogelijk door mijn weeën heen slapen. Ik ben enkele tijd alleen door de weeën heen gegaan zodat mijn man nog wat kon rusten. Het concept van tijd tijdens de bevalling is zo raar… Rond 6 uur ’s ochtends vond er een verschuiving in intensiteit plaats en ik had echt de behoefte om mijn man wakker te maken en duidelijk te maken dat het serieus begon te worden. Ik had toen echt het gevoel dat onze vroedvrouw gebeld moest worden, want ze moet nu hier zijn! Ik had het gevoel dat het niet lang meer zou duren voordat de baby zijn/haar debuut zou maken.
Ik had veel druk daar beneden. Ik maakte veel geluid en lawaai omdat dit me hielp om door de intense weeën heen te komen. Mijn vliezen braken rond 7u. Mijn verloskundige kwam ergens tussen 7 en 8 uur ’s ochtends aan.
Ze heeft niet gecontroleerd hoever ik was, maar later hoorde ik dat ze me op ongeveer 8 cm had geschat door de manier waarop ik erdoorheen ging.
Ze vertelde me dat ik in het geboortebad mocht als ik dat wilde, en dat deed ik. Toen ik in het beval badje ging, werden mijn weeën alsmaar intenser, omdat ik steeds dieper in het geboorteproces kwam. De druk daar beneden begon steeds erger te voelen, toen durfde ik uiteindelijk naar het advies van mijn vroedvrouw beginnen te luisteren om daarheen te ademen/naar dat gevoel te ademen. Dus ik begon mijn ademhaling te veranderen. En voor mij begon ik denk ik de baby vanaf 10.00 uur naar beneden te ademen.
Toen vroeg mijn vroedvrouw of ik misschien wilde weten hoe ver ik was. Ik stemde toe en ze zei tegen me, voel zelf maar, het hoofdje van de baby zit achter het schaambeen. Wat gek dacht ik, dat babyhoofdje is al zo dichtbij! …
De weeën werden steeds erger. Ze waren zo pijnlijk, ik heb veel momenten gehad dat ik dacht het niet meer te kunnen en ook niet willen maar het intense en enge hiervan voor mij was dat het onmogelijk was om terug te keren of te pauzeren, de enige weg is vooruit. Ik ademde niet langer naar beneden maar begon actief te persen met de intense druk die ik in mijn kont voelde.
Tijdens de weeën voelde ik mezelf met elke persbeweging strekken. Ik had ernstig onderschat hoe de persfase zou zijn. Mijn tweede vroedvrouw (en een derde toekomstige vroedvrouw collega) arriveerden rond 11 uur toen ik diep en intens in de persfase zat. Ik perste naar beneden tijdens de weeën en gaf zoveel als ik kon en niet meer dan ik kon. Ik wilde mijn vagina de tijd geven om uit te rekken bij elke perswee. Het hoofdje bewoog na elke wee een beetje meer naar beneden. Als ik het hoofdje tijdens elke golf met mijn hand een beetje naar buiten kon voelen komen, voelde ik het aan het eind weer teruggaan, wat aanvoelde alsof het mijn kont in ging! Het uitrekken van mijn vagina tijdens het persen was zo intens en voelde aan alsof het brandde. Op een gegeven moment dacht ik dat mijn clitoris zou scheuren toen het hoofdje van de baby naar buiten kwam. Maar gelukkig is de clitoris heel sterk.
Toen het hoofdje eruit kwam en eruit bleef, was dat de meest krachtige en intense sensatie, het moment dat er absoluut geen weg meer terug was. Dan kwam het lichaam van de baby half door mijn bekken naar buiten. Het hoofdje van de baby was 2 keer omwikkeld met de navelstreng en 1 keer om de schouder. De tweede vroedvrouw deed de navelomstrengelingen rustig los en dan kwam de rest van het lichaam. Indrukwekkend! De hartslag van de baby was het hele geboorteproces normaal en rustig, zelfs toen de baby door het geboortekanaal bewoog. Hoe chill! De baby kwam naar buiten, met ogen open en wat leek op een glimlach naar ons. De baby werd om 12.43 uur geboren.
Mijn verloskundige hielp me bij de bevalling door de placenta er samen met mij voorzichtig uit te trekken, want ik had helemaal geen moed meer om nog iets te baren. We wachtten meer dan een uur om het geslacht te weten te komen, mijn man ontdekte het en zei “Een meisje!”.
En we hebben denk ik meer dan 2 uur gewacht voordat we de navelstreng doorknipten. Ik heb het gedaan. Ik ben natuurlijk thuis bevallen van mijn eerste baby. Mijn man en de rest van het geboorteteam waren zo trots op me. Ik ben zo dankbaar voor mijn man en vroedvrouw Lies en Ann.
Een droom geboorte team, samen gingen we voor een natuurlijke thuisbevalling en dat is gelukt. Na veel voorbereiding voor en tijdens de zwangerschap op een succesvolle thuisgeboorte. Na zelf van vroedvrouw te veranderen later in mijn zwangerschap, in mijn derde trimester omdat ik een geboorte team wou waar ik een beter en vertrouwd gevoel had dat we allemaal volledig voor een thuis bevalling wouden gaan.
Mijn eerste baby op natuurlijke wijze ter wereld brengen was het moeilijkste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan. Maar wat ben ik er trots en verwonderd van dat ik het heb gedaan. Ik ben zo blij dat ze er nu is, mijn kleine Cleo Libelle M. die ik de afgelopen 9 maanden in mijn buik heb gekoesterd.
Waar ik lang naar heb uitgekeken, mijn regenboog kindje.
